„ Gdy patrzę na niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, które utwierdziłeś… Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym śmiertelnik, że troszczysz się o niego?” (Ps 8, 4-5)
Rekolekcje w Zakopanem były dla mnie wspaniałym doświadczeniem. Podczas nich nie tylko miałam możliwość podziwiania tego świata wędrując po Tatrzańskim Parku Narodowym i wspinając się po górach, ale przede wszystkim umocniłam swoją wiarę i doświadczyłam obecności Boga – szczególnie w drugim człowieku.
Rozmowy z uczestnikami rekolekcji były dla mnie bardzo ważne, a konferencje – inspirujące . Pokazały jak ważna jest troska o własny rozwój, aby móc dzielić się sobą – być dla innych. Dodały mi sił i odwagi, by otwierać swoje serce wychodząc do osób które mnie otaczają, czasem ranią. Mieć ciche i pokorne serce to skarb… Cieszę się też ze wspólnej modlitwy, czy to w kaplicy, czy na górskich szlakach. Dobrze jest iść razem.
To zaskakujące jak Bóg może dotykać serca w takich małych rzeczach – spokojnie, czasem niepostrzeżenie. Prowadzi małymi kroczkami, z niezwykłą łagodnością i cierpliwością. Prowadzi do większej miłości, do poznania Jego samego.
Dziękuję za ten czas!
Gosia